Bireyler ve ekipler için en etkin öğrenme yolu konuya odaklanıp, kendi deneyimleri ve gözden geçirmeleri sonucunda outdoor eğitim (yaşayarak öğrenme) yolu ile oluşur.

Yaşamdan kazanılan ve genellikle de kalıcı izler bırakan değişiklikler toplamına öğrenme denilmektedir. Yaygın bilinen bir yanlış ile öğrenmenin sadece erken yaşlarda öne çıktığı düşünülebilir. Doğrusu ise hiç şüphesiz hayat boyu sürmesidir. Yaşayarak öğrenilen, deneyimleyerek tecrübe sahibi olunan konular elbette daha kalıcı olacaktır, yaşayarak öğrenmek hayatın kendisi olacaktır.

Yaşayarak öğrenmede temel felsefe, “öğrenmenin yerinin, zamanının, yaşının ve sonunun olmadığı ve öğrenmenin ancak yaşayarak ve deneyerek etkin bir şekilde gerçekleşeceğidir.” Genel anlamda açık alan eğitimlerinin temel amacı, çalışanların birlik ve beraberlik ruhunu geliştirerek, bireysellik yerine birlikte çözümler üretmelerini sağlayabilmektir. Yaşayarak öğrenmede katılımcıları birer dinleyici veya seyirci olma rolünden, aktif katılımcı rolüne çekmek ve bu sayede kendisine deneme-yanılma ve öğrenme fırsatını sunmak esastır.

Yaşayarak öğrenme modelinin etkinliği, yaratılan metaforlara ve metaforların açık alan eğitimlerinde işe veya gerçek hayata yönelik uygulamalarla ilişkilendirilmesine bağlıdır. Eğer bu tarz bir ilişki kurulamaz ise, yaşayarak öğrenme modelinin de etkinliğini gözlemlemek kolay olmayacaktır.

Eğitimlerin değeri, katılımcılara sağlayacağı fayda ile ölçülmelidir. Bu anlamda, açık alan eğitimlerinin en önemli unsurlarından biri de eğitimin belirli aşamalarında veya sonunda, katılımcılara yapılacak geribildirimdir. Bu aşama, katılımcıların problem çözme ve yaratıcılık gibi konularda, bireysel ve takım olarak katkılarını değerlendiren kalitatif bir tartışma aşamasıdır. Bu aşama, katılımcıların edindikleri tecrübeleri, iş hayatına yansıtacakları kilit aşamadır.